Over kinderboeken, grensoverschrijdende inhoud en ideologische invloeden.
Als je een boek schrijft over een moordenaar, ben je dan zelf ook een moordenaar? Of als je schrijft over mannen die vrouwen haten, haat je zelf dan ook vrouwen? En als je een gedicht schrijft over een pedofiele relatie, ben je dan zelf ook een pedofiel?
Deze vragen kwamen naar voren in de discussie rond kinderboekenschrijver Pim Lammers, die naast zijn kinderboeken ("Het lammetje dat een varken is") ook het controversiële verhaal "Trainer" schreef over een seksuele relatie tussen een voetbaltrainer en een 12-jarig kind. Deze casus illustreert een breder probleem. Kinderboekenschrijvers hebben soms ook een oeuvre voor volwassenen met inhoud die niet voor kinderogen geschikt is. Nu mag je schrijven wat je wil, maar de combinatie kinderboekenschrijver en schrijver van controversiële verhalen voor volwassenen is nogal ongelukkig. Zeker als kinderen de opdracht krijgen om informatie over de auteur en zijn werk te verzamelen.
Welke ouder vindt het een goed idee als hun kind via de Kinderboekenweek op grensoverschrijdende inhoud van volwassenen stuit? En is met het verwijderen van zulke inhoud van het internet het probleem opgelost?
Verschillende interpretaties
Het is interessant om te zien hoe verschillend mensen het verhaal "Trainer" interpreteren. Zo verwijt Jeroen Dera, universitair docent Nederlandse letteren, de critici geen oog te hebben voor de literaire middelen van Lammers. "Maar als volwassen lezer voel je: het is hartstikke fout wat die trainer doet. Dit is geen verheerlijking, het is juist een vorm van kritiek." Maar om dat te zien "moet je wel oog hebben voor de literaire middelen die de auteur inzet," en veel mensen zijn "in deze tijd van ontlezing nauwelijks meer in staat om een tekst subtiel te lezen (...) Ze staan niet meer open voor dubbelzinnigheden."
Samengevat: je bent een domoor als je dit literaire verhaal niet snapt en de schrijver 'absurd' van pedoactivisme beschuldigt. Maar waarop is eigenlijk de zekerheid gebaseerd dat dat niet het geval is? Volgens deze logica kun je uit zo'n verhaal immers geen enkele conclusie over de schrijver trekken, niet voor en niet tegen.
Die 'volwassen lezers' voelen volgens Dera allemaal hetzelfde: dat wat de trainer doet "hartstikke fout" is. Zou het? Zonder twijfel hebben heel wat pedofielen zulke verhalen met instemming ontvangen. Maar wat te denken van 'gewone' mensen, die misselijk worden van dit soort verhalen? En, nog belangrijker, wat vinden de slachtoffers van pedofielen hiervan?
Ervaringsdeskundigen
Ervaringsdeskundigen hebben duidelijke meningen over waarom seks tussen volwassenen en kinderen geen goed idee is. Ze merken op dat sommige verhalen aanvankelijk als "een knullig homo-erotisch verhaaltje" lezen, totdat je je realiseert dat het om een jong kind gaat en "dan realiseer je je, dit is pure pedo-fantasie."
Zulke verhalen worden doelbewust vanuit het perspectief van het kind geschreven. "It's got 'ja maar hij wilde het zelf' written all over it. En dat is een veelgehoord excuus."
Transactivisme in kinderboeken
Er zijn ook kinderboeken die transgender thema's aansnijden. Lammers' boek "Het lammetje dat een varken is" werd in 2018 als het eerste transgenderkinderboek gelauwerd met een zilveren griffel ("maakt gender en identiteit voor kleuters bespreekbaar"). Op het eerste gezicht is dit een onschuldig en leuk verhaal. Over een lammetje dat met zijn witte wollen vacht het liefst in de modderpoel met de varkens lag, want hij voelde zich een varken. Hoon en onbegrip waren zijn deel, maar toen kwam de dierenarts die hem onderzocht en constateerde dat dat lam van binnen een varken was. En vervolgens zijn wollen vacht onder het mes nam en zijn staartje met een tang (au!) van een krul voorzag.
Hier sprak de ware transactivist. Die het niet heeft over een lammetje dat een varken wilde zijn, maar er een dierenarts bijhaalt die vaststelde dat hij dat van binnen ook was. De droom van de transgenderideologie: je genderidentiteit zit niet in je hoofd maar heeft een aantoonbare basis in de biologische werkelijkheid, in je hersens of zo, ook al is het tot nu toe nog niet gelukt bewijs te vinden voor het bestaan van een 'mannen'- of 'vrouwen'-brein.
Onschuldig?
Kinderen zullen dit vast een leuk verhaaltje vinden en ach, ze zijn gewend aan sprookjes en transities. Een kikker kan immers opeens een prins worden na een kus van een prinses.
Een onschuldig verhaaltje? Maar wat vinden ouders ervan als hun zoon na school thuis komt en zegt dat hij ook een meisje kan worden en dat hij dat graag ook wil? Want dat is de volgende stap.
Twee kampen
Zo tekenen zich twee kampen af. Het 'progressieve' kamp, dat zich opwerpt als verdediger van artistieke vrijheid, zonder verder te kijken dan hun neus lang is. Tegenover het kamp van de ongeruste ouders, die liever niet willen dat het lammetjesverhaal aan hun kind worden voorgelezen en het geen goede zaak vinden dat hun jonge kind al met ‘Paarse Vrijdag’ wordt geconfronteerd, waarvan het maar in verwarring raakt. Het kamp waarin zich ook de slachtoffers van misbruik bevinden, die haarscherp in de gaten hebben waar bepaalde verhalen over gaan.
Grooming
Je kunt geen andere conclusie trekken dan dat er aan grooming van kinderen wordt gedaan, aan het verleggen van hun grenzen. Mannen in vrouwenkleren: okay. Lieve aanrakingen van wie dan ook: prima. Een sprekend voorbeeld hiervan is de drag queen: mannen die eruit zien als een parodie op de vrouw en die er een groot genoegen aan beleven om kleine kinderen voor te lezen in die uitmonstering. Vast en zeker zullen er drag queens zijn bij wie dit om een onschuldig genoegen gaat, maar andere queens vinden optreden voor kinderen ongeschikt, terwijl er elders wordt toegegeven dat de expliciete bedoeling hiervan inderdaad grooming is. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat er drag queens voor seksueel misbruik van kinderen worden opgepakt.
Zo worden kinderen door ideologen volslagen onnodig en schadelijk aan het twijfelen gebracht over hun eigen geslachtelijke identiteit. En maakt grooming ze stap voor stap een steeds makkelijker prooi voor volwassenen, die uitsluitend oog hebben voor hun eigen kicks.
Rechten van kinderen
Wordt het zo langzamerhand niet de hoogste tijd om allerlei modieus gekakel over 'progressief' en 'je unieke authentieke genderidentiteit' eens terzijde te schuiven en het te gaan hebben over wat al deze ontwikkelingen betekenen voor kinderen?
Hebben kinderen niet vooral het recht om níet geïndoctrineerd te worden door volwassenen, om zo lang mogelijk hun onschuld te bewaren en kind te zijn?
Dit is een ingekorte korte versie van een column van Alma van Hees in OpinieZ feb. 2023 .