DEEL 3 - WERKEN MET 'TRANSJONGEREN' - EEN ALTERNATIEVE KIJK
In deel 3 van onze serie Hoe therapeutisch te werken heeft Lucy Beney tien alternatieve tips op een rijtje gezet voor het werken met jongeren die twijfelen aan hun gender. "Ze hebben onze steun, zorg en nieuwsgierigheid nodig om hun problemen aan te pakken - niet het onophoudelijke gedreun van een ideologie, die de werkelijkheid tart en kan leiden tot een leven lang verdere interventies", aldus Beney.
Werken met transjongeren - een alternatieve kijk
1. Luister
Luister goed, en luister nog een keer. Nodig de jongere uit om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen. Hun eigen woorden. Reageer zoals je gewoonlijk zou doen in een therapeutische situatie. Als hun leven een boek, film of tv-serie was - hoe zouden ze het beschrijven? Wat waren de hoogte- en dieptepunten geweest? Welke betekenis kregen deze gebeurtenissen? Blijf luisteren.
2. Vertel over trans
Vraag de jongere hoe en wanneer hij/zij zich bewust werd dat hij/zij “genderfluïde” of ‘trans’ was. Wat gebeurde er nog meer in hun leven? Ondervond hij of zij op dat moment een andere vorm van emotioneel leed? Erken dat het afwijzen van je lichaam een symptoom is van emotionele nood - bevestig niet dat het gewoon een andere keuze is die we als mensen hebben. Gebruik waar mogelijk het woord geslacht of sekse in plaats van gender.
3. Wat is mannelijk en vrouwelijk?
Nodig hen uit om te praten over wat mannelijk of vrouwelijk zijn – of niet mannelijk of vrouwelijk zijn - voor hen betekent. Herinner hen eraan dat sekse biologisch gezien binair is.
Onderzoek de invloed van sociale media en activisme op hun overtuigingen. Gelooft de jongere dat er andere manieren zijn om man of vrouw te zijn dan de kenmerken die ze hebben beschreven? Hoe zit het in verschillende culturen of leeftijdsgroepen?
4. Waar pas ik in?
Meestal komt er iets naar voren over niet “erbij horen” of het bereiken van vrijheid van iets (verwachtingen van anderen, zijn als een ouder enz.). Vraag hen
hoe dat “erbij horen” of “vrijheid” nu voor hen werkt. Wie is hun “stam”? Waar is hun ondersteunend netwerk? Wat zijn hun gevoelens over seksualiteit en opgroeien?
5. Wie ben ik?
Verbreed de discussie naar identiteit als geheel - we zijn driedimensionale wezens, die bestaan in een synthese van lichaam, geest en ziel. Wie zijn ze in de breedste zin? Wat is belangrijk voor hen? Wat is betekenisvol voor hen?
6. Vertel het in twee minuten
Waarschuw dat je de tweeminuten-oefening gaat doen -
nodig de persoon uit om in twee minuten te beschrijven wie hij/zij is, zonder enige referentie aan familie, seksualiteit, geslacht, opleiding of werk.
7. Iets zijn wat we niet zijn
Ga terug naar overtuigingen van de jongere over zichzelf. Kan ik deze persoon zijn en mijn mannelijkheid of vrouwelijkheid accepteren? Zo niet, wat houdt me dan tegen? Hoe kunnen we weten hoe het voelt om iemand anders te zijn dan onszelf? Aan wie denken we in het bijzonder?
8. Ben ik ontsnapt?
Vraag hoe het voelt voor de persoon om zijn/haar geboortegeslacht – en hun lichaam te hebben- en of ze wel of niet geloven dat ze daaraan kunnen ontsnappen?
9. Materiële realiteit
Vraag naar de materiële realiteit van hun lichaam. Het antwoord
zal afhangen van het feit of de jongere puberteitsblokkers of hormonen gebruikt, of geopereerd is. Als de persoon zich alleen maar “identificeert” als “trans” vraag dan wat ze begrijpen van de realiteit van een medische en/of chirurgische transitie? Onderzoek niet-medische manieren om lichaam, geest en ziel weer samen te voegen.
10. Het gaat erom wie we zijn, niet wat we zijn
Ons biologische geslacht en onze seksualiteit zijn belangrijk, maar zijn slechts delen van het mozaïek waaruit we bestaan.
We zijn zoveel meer. We zijn driedimensionale menselijke wezens, met een fysieke, mentale, emotionele en spirituele realiteit. Hoe zou dat voelen voor de persoon? Kunnen ze zich voorstellen dat ze op hun gemak of in vrede zijn met wie ze zijn in al die dimensies? Wat hebben ze nodig om dat te bereiken?
Mijn hart doet pijn voor deze jonge mensen. Mijn alles overweldigende doel, als therapeut, is om naast hen te staan, om te luisteren, hun verdriet te accepteren en te onderzoeken, en hen niet de weg te wijzen naar levens veranderende beslissingen en farmaceutische afhankelijkheid, maar naar een manier waarop geest, lichaam en ziel kunnen worden samengevoegd - en ze in vrede kunnen leven, zoals ze zijn.
Dit is deel 3 van het artikel Challenging the Myths on how to Work Therapeutically with Gender-Questioning Children and Young People van Peter Jenkins en Lucy Beney dat feb. 2024 verscheen in Critical Therapy Antidote.
Lucy Beney is een integratieve counsellor met een bijzondere interesse in het welzijn van kinderen, jongeren en gezinnen. Ze is lid van het Britse BACP en facilitator van het Tuning into Teens opvoedingsprogramma. Ze is een voormalig journalist en public affairs onderzoeker, en is lid van Thoughtful Therapists.