Op 19 februari bespreekt de Tweede Kamer een wetsvoorstel dat beoogt gendertwijfelende jongeren te beschermen tegen ‘conversietherapie’ - behandelingen die erop gericht zijn iemands seksuele gerichtheid of genderidentiteit te veranderen. Hoewel het doel van de wet - het beschermen van jongeren - lovenswaardig is, dreigt de huidige formulering onbedoeld goede therapeutische zorg te belemmeren.

De nieuwe wet tegen conversietherapie die 19 februari in de Tweede Kamer wordt besproken, dreigt precies het tegenovergestelde te bereiken van wat ze beoogt. Onder het mom van het beschermen van jongeren tegen schadelijke 'conversietherapie', zet ze de deur wagenwijd open voor wat mogelijk de grootste conversietherapie van onze tijd is: overhaaste medische transities bij kwetsbare jongeren.

De gerenommeerde kinderarts Hilary Cass (baroness Cass, OBE) heeft met een multidisciplinair team in vier jaar tijd een diepgaand onderzoek uitgevoerd naar transgenderzorg voor jongeren. Het resulterende rapport van 388 pagina's, de Cass Review, was zo alarmerend dat zij halverwege het project al een tussenrapportage uitbracht. Deze tussenrapportage leidde in het Verenigd Koninkrijk direct tot het sluiten van de belangrijkste genderklinieken (GIDS) en sterke inperking van puberteitsblokkers. Hoe is dit in Nederland opgepikt?

Op internet, in genderpoli’s, en de media duikt steeds vaker het verhaal op van het ‘transgenderkind’, gepresenteerd als een natuurlijk fenomeen dat altijd heeft bestaan. Maar wat als we door deze categorisering juist creëren wat we beweren te beschrijven? Wat als onze labelingsdrang een symptoom is van het aanhoudende diepe ongemak van de maatschappij met sekse gerelateerde non-conformiteit? 

Moet inpraten op een jongere die van geslacht wil veranderen strafbaar worden? De Kamer behandelt binnenkort het anti-conversie wetsvoorstel dat daarover gaat. Marianne Driessen heeft bedenkingen. ‘Mogen er nog lesbische meiden zijn? Te vaak gaan ze naar de genderkliniek omdat ze denken ’eigenlijk een jongen’ te zijn. Sluit de weg naar therapie niet af.  

Het recente opiniestuk "Ontdoe transzorg van demotivering en infantilisering" (NRC, januari 2025) pleit voor een drastische vereenvoudiging van toegang tot “transitiezorg”. De auteur presenteert een zorgvuldig diagnostisch traject als een vorm van "demotivering" en "infantilisering". Deze oproep gaan voorbij aan fundamentele medisch-ethische principes en de complexiteit van genderzorg. Memoma-lid en arts Hanneke Kouwenberg reageerde in een open brief aan de NRC.

In een tijd waarin we steeds meer begrijpen over de complexiteit van menselijke identiteit en hersenontwikkeling, worstelen veel gezinnen met vragen rond gender en identiteit. Het verhaal van Hermes Postma, een vader wiens zoon hem plots meedeelt dat hij "trans" is illustreert het belang van eenholistische benadering in het diagnostisch proces. Daar toe ontwikkelde Postma samen met Genspect een ouder-enquete.

Dit jaar werd de verkiezing van Woord van het Jaar stop gezet. En hoewel er elk jaar reacties zijn, waren ze dit jaar ‘nog heftiger dan andere jaren’. ‘Gekaapt door actiegroepen’ zegt de woordenboekmaker. Maar wat hebben wij en onze Vlaamse zuiderburen de afgelopen jaren dan genomineerd en verkozen? Wat maakt dat deze nominatie zo omstreden is dat de verkiezing is stop gezet? Memoma reflecteert: